Wimbledon

 

Profil turnieju:

WIMBLEDON

Nazwa turnieju: Wimbledon

Miejsce: Londyn, Anglia

Data: 23.06.2014-06.07.2014

Nawierzchnia: Korty trawiaste

Pula nagród: £ TBD

Oficjalna strona turnieju: www.wimbledon.com

 

 

Wimbledon:

Tenisowy turniej zaliczany do turniejów Wielkiego Szlema.

Rozgrywany jest on od 1877 roku jako mistrzostwa Anglii.

Jest to najstarszy i najbardziej prestiżowy turniej tenisowy w świecie – The Championships.

Rozgrywany jest w jednej z 32 dzielnic Wielkiego Londynu (London Borough of Merton), położonej na południowy zachód od centrum miasta, na tamtejszych kortach trawiastych All England Lawn Tennis and Croquet Club, na przełomie czerwca i lipca.

Uznawany jest za nieoficjalne mistrzostwa świata na kortach trawiastych.

 

 

Historia Wimbledonu:

Rosnące opłaty za dzierżawę czteroakrowej działki, na której znajdowały się korty do krokieta i tenisa, a także awaria walca do konserwacji boiska, zmusiły członków All England Lawn Tennis and Croquet Club do wymyślenia sposobu na zdobycie dodatkowych funduszy.

Klub wpadł na pomysł zorganizowania turnieju tenisowego. W pierwszej edycji turnieju, rozegranego w 1877 roku wystartowało dwudziestu dwóch elegancko ubranych angielskich dżentelmenów, a zwyciężył Spencer Gore, otrzymując nagrodę pieniężną w wysokości 12 funtów.  Z kolei zysk klubu z tytułu organizacji turnieju wyniósł 10 funtów.

Pierwsze wimbledońskie mistrzostwa oglądało około 200 osób i z każdym rokiem liczba widzów rosła. Początkowo zwycięzca turnieju w następnej edycji startował od razu w finale, podczas gdy pozostali gracze rywalizowali między sobą o drugie wolne miejsce w meczu finałowym.

W 1907 roku Australijczyk Norman Brookes został pierwszym zwycięzcą pochodzącym z poza Wysp Brytyjskich.

W 1882 roku komitet turnieju zdecydował się dokonać kilku zmian w regulaminie:

  • obniżono siatkę,
  • zezwolono na serwowanie z nad głowy,
  • zmniejszono wymiary pola serwisowego.

Poza małymi poprawkami w 1888 roku oraz wprowadzeniu tie-breaka w 1968 roku, zasady gry w niezmienionej formie przetrwały do dzisiaj.

W 1884 roku na Wimbledonie po raz pierwszy rozegrano turniej deblowy oraz dopuszczono do rywalizacji panie.

Na starcie stanęło trzynaście dam, a wygrała Brytyjka Maud Watson, która okazała się najlepsza także rok później.

Pierwszą zwyciężczynią z poza Wysp Brytyjskich była Amerykanka May Sutton w 1905 roku (rok wcześniej wygrała turniej US Open).

Panie przez długi czas rywalizowały na korcie w długich białych sukniach i ten kolor ubioru obowiązywał również wśród panów. Jest to jedna z wimbledońskich tradycji, która zachowała się do dzisiaj.

W 1933 roku Amerykanin Bunny Austin, ku zdziwieniu widowni, pojawił się na centralnym korcie w krótkich, białych spodenkach. W ten sposób pękła kolejna tradycja na Wimbledonie.

Początkowo panowie praktycznie w ogóle nie odbijali piłki z powietrza czyli wolejem, gdyż uważano, że jest to uderzenie niegodne dżentelmena. Zamiast tego czekali cierpliwie aż piłka odbije się od nawierzchni.

W 1880 roku bracia bliźniacy William i Ernest Renshaw wprowadzili do gry uderzenie smeczem z nad głowy, które zwykle okazywało się kończącym.

Obaj zdominowali turniej wimbledoński w latach 80-tych XIX wieku, wygrywając razem siedem turniejów deblowych oraz osiem turniejów singlowych (z tego siedem wygrał William, co jest do dzisiaj rekordem Wimbledonu).

W 1927 roku po raz pierwszy przeprowadzono relację radiową z turnieju wimbledońskiego, co pomogło w popularyzacji dyscypliny.

Gra jeszcze bardziej zyskała na popularności, gdy pojawiła się telewizja i zaczęto przeprowadzać relację z turnieju wimbledońskiego (po raz pierwszy w 1937 roku).

W 2012 roku korty Wimbledonu były areną zmagań tenisistów podczas XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich, które rozpoczęły się trzy tygodnie po turnieju Championships 2012.

Korty Wimbledonu:

Nawierzchnię wszystkich 19 kortów, na których rozgrywany jest turniej stanowi trawa – życica.

Wimbledon jest w tej chwili jedynym turniejem wielkoszlemowym, rozgrywanym na trawie.

W przeszłości nawierzchnię trawiastą posiadały również inne turnieje wielkoszlemowe:

  • French Open do 1928 roku,
  • US Open do 1975 roku,
  • Australian Open do 1988 roku.

Dwa główne korty Wimbledonu – kort centralny i kort nr 1 – są używane tylko podczas tego turnieju. Na pozostałych siedemnastu są rozgrywane także inne imprezy londyńskiego All England Lawn Tennis and Croquet Club.

Kort centralny powstał na Wimbledonie w 1922 roku. Jego pojemność to prawie 14 tysięcy miejsc. Ze względu na częste opady deszczu podczas turnieju, zbudowano nad nim zasuwany dach, który został ukończony w 2009 roku.

Kort centralny jest miejscem rozgrywania wszystkich półfinałów oraz finałów. We wcześniejszych fazach odbywa się na nim wiele pojedynków z udziałem najwyżej rozstawionych zawodników.

Drugim pod względem ważności kortem jest kort nr 1. W obecnej formie istnieje on od 1997 roku, kiedy to zastąpił swego zbyt małego poprzednika. Pojemność nowego kortu, to około 11 000.

Kort nr 2, o pojemności 3000 miejsc jest nazywany „cmentarzem mistrzów” (Graveyard of Champions). Nazwa ta wzięła się z tego, że wielu faworytów (m.in. John McEnroe, Pete Sampras czy siostry Williams) odpadało tu niespodziewanie we wczesnych fazach turnieju.

Tradycje Wimbledonu:

Tradycyjnymi barwami Wimbledonu są zielony i fioletowy. Takiego koloru są logo turnieju a nawet ręczniki używane przez zawodników.

Do 2005 roku ubrania w tej kolorystyce były noszone przez sędziów i dzieci od podawania piłek, jednak obecnie stroje te zastąpiły granatowe ubiory z kolekcji Ralpha Laurena.

Tenisiści grający na Wimbledonie zobowiązani są występować w białych kostiumach – jest to jedyne tego typu ograniczenie w całym cyklu rozgrywkowym.

W odniesieniu do zawodniczek zawsze używana jest na korcie forma „panna” (Miss) lub „pani” (Mrs). Z drugiej strony mężczyźni nie są tytułowani jako Mister.

Typową potrawą serwowaną widzom są truskawki z bitą śmietaną. Rocznie zużywa się do jej przyrządzania 28 ton truskawek i 7000 litrów śmietany.

Turniej wimbledoński rozpoczyna się zawsze w poniedziałek, pomiędzy 20 a 26 czerwca. Niedziela, siódmy dzień turnieju, jest tradycyjnie dniem wolnym. Nie odbywają się wtedy żadne gry.

Odstępstwo od tej reguły miało do tej pory miejsce trzykrotnie – w latach 1991, 1997 i 2004, kiedy właśnie w niedzielę nadrabiano spowodowane opadami deszczu zaległości. Wprowadzono wówczas tanie, dostępne od ręki bilety, bez rezerwacji miejsc.

W 2007 r. na Wimbledonie zrównano ostatecznie nagrody pieniężne dla tenisistów oraz tenisistek. Wcześniej równouprawnienie wprowadziły pozostałe turnieje wielkoszlemowe; Wimbledon pozostawał jedynym, który tego nie uczynił.

Wimbledon jest rozgrywany od 1877 roku, co czyni go najstarszym turniejem tenisowym na świecie.

Król na korcie:

W 50. rocznicę pierwszego turnieju na korcie pojawił się w roli zawodnika przyszły król Jerzy VI w parze z Sir Louisem Leislerem Greigiem.

Jako młodzi zawodnicy stanęli na przeciw dwóm tenisistom w znacznie starszym wieku. Byli to Arthur Gore (58), trzykrotny zwycięzca turnieju oraz H. Roper Barrett (52), który dwukrotnie walczył o tytuł w finale. Niestety młodzieńcza energia nie zdołała pobić wieloletniego doświadczenia i przyszły władca przegrał.

Do tej pory, to jedyny członek rodziny królewskiej, który grał w Wimbledonie.

Wielkie twarze Wimbledonu:

Wimbledon ma też swoje gwiazdy. Jedną z pierwszych był William Renshaw, który w latach 1882-1887 i 1889 wygrał mistrzostwa siedmiokrotnie. Jego sukcesy wzmogły zainteresowanie tenisem w Anglii.

Byli też bracia Doherty, Reggie i Laurie. Zdominowali oni mistrzostwa w Wimbledonie w latach 1897-1906. Przez te dziesięć lat najpierw Reggie, później Laurie wygrali aż dziewięć razy. Natomiast grając razem w debla wygrali aż osiem razy między 1897 a 1905 rokiem.

W latach dwudziestych zawody zdominowali francuzi, którym nie udało się odebrać tytułu między 1924 a 1929 rokiem. Byli to „Czterej Muszkieterowie”:

  • Jean Borotra,
  • Henri Cochet,
  • Rene Lacoste,
  • specjalista od debla Jacques Brugnon.

Rene Lacoste po zakończeniu kariery sportowej zajął się udoskonalaniem stroju tenisistów, dzięki czemu powstały koszulki polo (używane najpierw na kortach, a dopiero później w samym polo).

Podobnie jak Renshaw, siedem razy wygrali też Pete Sampras (1993-1995, 1997-2000) oraz Roger Federer (2003-2007, 2009 i 2012).

Co ciekawe spotkali się w turnieju dokładnie na styku ich karier. W 2001, w czwartej rundzie Wimbledonu Sampras uległ Federerowi po zaciętej walce.

Od tego czasu Sampras nie wygrał już tego turnieju, a Federer dwa lata później rozpoczął swój cykl zwycięstw.

Wśród kobiet najwięcej, 9 razy Wimbledon wygrała Amerykanka urodzona w Pradze, Martina Navrátilová (1978-1979, 1982-1987, 1990), 8 razy Wimbledon zwyciężała Amerykanka Helen Wills Moody (1927-1930, 1932-1933, 1935, 1938), po 7 razy Wimbledon wygrały Brytyjka Dorothea Douglass Chambers (1903-1904, 1906, 1910-1911, 1913-1914) i Niemka Steffi Graf (1988-1989, 1991-1993, 1995-1996).

Rekordy tenisistów XIX i początków XX wieku pomniejsza fakt, że korzystali z regulaminu obowiązującego do 1922 roku, gwarantującego obronę tytułu mistrza Wimbledonu bez konieczności przebijania się przez turniej zasadniczy, tj. challenge round. Wśród kobiet rekordzistką w ilości zwycięstw była Amerykanka Helen Wills Moody, która przed II wojną światową triumfowała osiem razy.

Pod tym względem przewyższyła ją naturalizowana Amerykanka, Martina Navrátilová, która tylko w grze pojedynczej triumfowała 9 razy.

Najdłuższe starcia na Wimbledonie:

W roku 1969 roku Pancho Gonzales i Charlie Pasarell rozegrali w pierwszej rundzie jeden z najdłuższych meczy na Wimbledonie. Gonzales miał wówczas 41 lat, a jego przeciwnik był o 16 lat młodszy. Pierwszy set był istną batalią, ale skończył się zwycięstwem Gonzalesa 24-22. Wówczas zaczęło już zachodzić słońce i czterdziestolatek nalegał na zawieszenie meczu, na co nie zgodził się sędzia. W gorszym świetle młody Pasarell wygrał 6-1, po czym sędzia zgodził się, że mecz należy przerwać, ku niezadowoleniu widzów. Kolejnego dnia zawodnicy stanęli do dalszego boju. Mecz ostatecznie trwał 5 godzin i 12 minut. Wszystkie trzy sety tego dnia wygrał Gonzales 16-14, 6-3 i 11-9. Najdłuższy mecz w historii tenisa (zarówno w liczbie gemów, jak i długości trwania) rozegrano w trakcie tego turnieju w roku 2010.

W pierwszej rundzie stanęli na przeciwko siebie John Isner i Nicolas Mahut. Mecz rozpoczął się 22 czerwca o 18:13 i został przerwany po dwóch setach o 21:05.

Kolejnego dnia zawodnicy grali od 14:05 do 21:10 i znów należało przerwać mecz z uwagi na zachodzące słońce. Wynik zawieszono na poziomie 59-59 w piątym secie.

Kontynuowano trzeciego dnia od 15:43 do 16:48, kiedy to w końcu zwyciężył John Isner.

Mecz trwał razem 11 godzin i 5 minut, z czego ostatni set aż 8 godzin i 11 minut (6:4, 3:6, 6:7(7), 7:6(3), 70:68).

Nazwano to starcie „niekończącym się meczem”. Obaj zawodnicy pobili wówczas wiele rekordów. Między innymi każdy z nich zaserwował więcej niż 100 asów.

 

 

Polskie sukcesy na Wimbledonie:

1937:

Jadwiga Jędrzejowska dotarła do finału Wimbledonu, jednak uległa Dorothy Round.

1995:

Aleksandra Olsza zdobyła singlowy i deblowy (w parze z Carą Black) tytuł juniorski.

2005:

Agnieszka Radwańska wygrała juniorski Wimbledon.

2006:

Urszula Radwańska dotarła do półfinału w turnieju juniorskim.

Agnieszka Radwańska otrzymała „dziką kartę”, dającą jej prawo do gry w gronie seniorek.

2007:

Agnieszka Radwańska dotarła do trzeciej rundy singla i debla.

Urszula Radwańska wygrała juniorski Wimbledon w grze pojedynczej i w grze podwójnej w parze z Anastazją Pawluczenkową.

2008:

Agnieszka Radwańska znalazła się w ćwierćfinale singla, w którym nie sprostała Serenie Williams.

2009:

Agnieszka Radwańska ponownie odnotowała ćwierćfinał, przegrywając jednak z Venus Williams.

2010:

Agnieszka Radwańska dotarła do czwartej rundy turnieju.

2011:

Łukasz Kubot dotarł do czwartej rundy wimbledonu.

2012:

Agnieszka Radwańska dotarła do finału Wimbledonu i została wiceliderką rankingu tenisistek.

2013:

Jerzy Janowicz dotarł do półfinału, pokonując wcześniej w ćwierćfinale Łukasza Kubota.
Agnieszka Radwańska również dotarła do półfinału.

 

 

Ciekawostki turniejowe:

  • Goran Ivanisevic może się pochwalić największą ilością asów w ciągu siedmiu meczów turnieju głównego mężczyzn w roku 2001 – zaserwował ich 212.
  • Martina Hingis jest jedyną zawodniczką w historii, która przegrała dwukrotnie w pierwszej rundzie, będąc rozstawioną z numerem 1.
  • Najdłuższy finał singla mężczyzn rozegrali w 2008 roku Rafael Nadal i Roger Federer. Mecz trwał 4 godziny i 48 minut.
  • U kobiet najdłuższy pojedynek o wielkoszlemowy tytuł miał miejsce w 2005 roku między Venus Williams a Lindsay Davenport i trwał 2 godziny i 45 minut.

 

 

Wyniki Wimbledonu:

Finały Wimbledonu, Mężczyźni:

2013: Andy Murray Novak Djokovic 6-4 7-5 6-4

2012: Roger Federer Andy Murray 4-6 7-5 6-3 6-4

2011: Novak Đoković Rafael Nadal 6-4 6-1 1-6 6-3

2010: Rafael Nadal Tomas Berdych 6-3 7-5 6-4

2009: Roger Federer Andy Roddick 5-7 7-6(6) 7-6(5) 3-6 16-14

2008: Rafael Nadal Roger Federer 6-4 6-4 6-7(5) 6-7(8) 9-7

2007: Roger Federer Rafael Nadal 7-6(7) 4-6 7-6(3) 2-6 6-2

2006: Roger Federer Rafael Nadal 6-0 7-6(5) 6-7(2) 6-3

2005: Roger Federer Andy Roddick 6-2 7-6(2) 6-4

2004: Roger Federer Andy Roddick 4-6 7-5 7-6(3) 6-4

2003: Roger Federer Mark Philippoussis 7-6(5) 6-2 7-6(3)

2002: Lleyton Hewitt David Nalbandian 6-1 6-3 6-2

2001: Goran Ivanisevic Patrick Rafter 6-3 3-6 6-3 2-6 9-7

2000: Pete Sampras Patrick Rafter 6-7(10) 7-6(5) 6-4 6-2

1999: Pete Sampras Andre Agassi 6-3 6-4 7-5

1998: Pete Sampras Goran Ivanisevic 6-7(2) 7-6(9) 6-4 3-6 6-2

1997: Pete Sampras Cedric Pioline 6-4 6-2 6-4

1996: Richard Krajicek MaliVai Washington 6-3 6-4 6-3

1995: Pete Sampras Boris Becker 6-7 6-2 6-4 6-2

1994: Pete Sampras Goran Ivanisevic 7-6(2) 7-6(5) 6-0

1993: Pete Sampras Jim Courier 7-6(3) 7-6(6) 3-6 6-3

1992: Andre Agassi Goran Ivanisevic 6-7(8) 6-4 6-4 1-6 6-4

1991: Michael Stich Boris Becker 6-4 7-6(4) 6-4

1990: Stefan Edberg Boris Becker 6-2 6-2 3-6 3-6 6-4

1989: Boris Becker Stefan Edberg 6-0 7-6(1) 6-4

1988: Stefan Edberg Boris Becker 4-6 7-6(2) 6-4 6-2

1987: Pat Cash Ivan Lendl 7-6(5) 6-2 7-5

1986: Boris Becker Ivan Lendl 6-4 6-3 7-5

1985: Boris Becker Kevin Curren 6-3 6-7(4) 7-6(3) 6-4

1984: John McEnroe Jimmy Connors 6-1 6-1 6-2

1983: John McEnroe Chris Lewis 6-2 6-2 6-2

1982: Jimmy Connors John McEnroe 3-6 6-3 6-7(2) 7-6(5) 6-4

1981: John McEnroe Bjorn Borg 4-6 7-6(1) 7-6(4) 6-4

1980: Bjorn Borg John McEnroe 1-6 7-5 6-3 6-7(16) 8-6

1979: Bjorn Borg Roscoe Tanner 6-7(4) 6-1 3-6 6-3 6-4

1978: Bjorn Borg Jimmy Connors 6-2 6-2 6-3

1977: Bjorn Borg Jimmy Connors 3-6 6-2 6-1 5-7 6-4

1976: Bjorn Borg Ilie Nastase 6-4 6-2 9-7

1975: Arthur Ashe Jimmy Connors 6-1 6-1 5-7 6-4

1974: Jimmy Connors Ken Rosewall 6-1 6-1 6-4

1973: Jan Kodes Alex Metreveli 6-1 9-8 6-3

1972: Stan Smith Ilie Nastase 4-6 6-3 6-3 4-6 7-5

1971: John Newcombe Stan Smith 6-3 5-7 2-6 6-4 6-4

1970: John Newcombe Ken Rosewall 5-7 6-3 6-2 3-6 6-1

1969: Rod Laver John Newcombe 6-4 5-7 6-4 6-4

1968: Rod Laver Tony Roche 6-3 6-4 6-2

1967: John Newcombe Wilhelm P. Bungert 6-3 6-1 6-1

1966: Manuel Santana Dennis Ralston 6-4 11-9 6-4

1965: Roy Emerson Fred Stolle 6-2 6-4 6-4

1964: Roy Emerson Fred Stolle 6-1 12-10 4-6 6-3

1963: Chuck McKinley Fred Stolle 9-7 6-1 6-4

1962: Rod Laver Marty Mulligan 6-2 6-2 6-1

1961: Rod Laver Chuck McKinley 6-3 6-1 6-4

1960: Neale Fraser Rod Laver 6-4 3-6 9-7 7-5

1959: Alex Olmedo Rod Laver 6-4 6-3 6-4

1958: Ashley Cooper Neale Fraser 3-6 6-3 6-4 13-11

1957: Lew Hoad Ashley Cooper 6-2 6-1 6-2

1956: Lew Hoad Ken Rosewall 6-2 4-6 7-5 6-4

1955: Tony Trabert Kurt Nielsen 6-3 7-5 6-1

1954: Jaroslav Drobny Ken Rosewall 13-11 4-6 6-2 9-7

1953: Victor Seixas Kurt Nielsen 9-7 6-3 6-4

1952: Frank Sedgman Jaroslav Drobny 4-6 6-2 6-3 6-2

1951: Dick Savitt Ken McGregor 6-4 6-4 6-4

1950: Budge Patty Frank Sedgman 6-1 8-10 6-2 6-3

1949: Ted Schroeder Jaroslav Drobny 3-6 6-0 6-3 4-6 6-4

1948: Robert Falkenburg John Bromwich 7-5 0-6 6-2 3-6 7-5

1947: Jack Kramer Tom Brown 6-1 6-3 6-2

1946: Yvon Petra Geoff Brown 6-2 6-4 7-9 5-7 6-4

1939: Bobby Riggs Elwood Cooke 2-6 8-6 3-6 6-3 6-2

1938: Don Budge Henry Austin 6-1 6-0 6-3

1937: Don Budge Gottfried von Cramm 6-3 6-4 6-2

1936: Fred Perry Gottfried von Cramm 6-1 6-1 6-0

1935: Fred Perry Gottfried von Cramm 6-2 6-4 6-4

1934: Fred Perry Jack Crawford 6-3 6-0 7-5

1933: Jack Crawford Ellsworth Vines 4-6 11-9 6-2 2-6 6-4

1932: Ellsworth Vines Henry Austin 6-4 6-2 6-0

1931: Sidney B. Wood Francis Shields w/o

1930: Bill Tilden Wilmer Allison 6-3 9-7 6-4

1929: Henri Cochet Jean Borotra 6-4 6-3 6-4

1928: Rene Lacoste Henri Cochet 6-1 4-6 6-4 6-2

1927: Henri Cochet Jean Borotra 4-6 4-6 6-3 6-4 7-5

1926: Jean Borotra Howard Kinsey 8-6 6-1 6-3

1925: Rene Lacoste Jean Borotra 6-3 6-3 4-6 8-6

1924: Jean Borotra Rene Lacoste 6-1 3-6 6-1 3-6 6-4

1923: William Johnston Francis Hunter 6-0 6-3 6-1

1922: Gerald Patterson Randolph Lycett 6-3 6-4 6-2

1921: Bill Tilden Brian Norton 4-6 2-6 6-1 6-0 7-5

1920: Bill Tilden Gerald Patterson 2-6 6-2 6-3 6-4

1919: Gerald Patterson Norman Brookes 6-3 7-5 6-2

1914: Norman Brookes Anthony Wilding 6-4 6-4 7-5

1913: Tony Wilding Maurice McLoughlin 8-6 6-3 10-8

1912: Tony Wilding Arthur Gore 6-4 6-4 4-6 6-4

1911: Tony Wilding H. Roper Barrett 6-4 4-6 2-6 6-2 RET

1910: Tony Wilding Arthur Gore 6-4 7-5 4-6 6-2

1909: Arthur Gore Josiah Ritchie 6-8 1-6 6-2 6-2 6-2

1908: Arthur Gore H. Roper Barrett 6-3 6-2 4-6 3-6 6-4

1907: Norman Brookes Arthur Gore 6-4 6-2 6-2

1906: Laurie Doherty Frank Riseley 6-4 4-6 6-2 6-3

1905: Laurie Doherty Norman Brookes 8-6 6-2 6-4

1904: Laurie Doherty Frank Riseley 6-1 7-5 8-6

1903: Laurie Doherty Frank Riseley 7-5 6-3 6-0

1902: Laurie Doherty Arthur Gore 6-4 6-3 3-6 6-0

1901: Arthur Gore Reginald Doherty 4-6 7-5 6-4 6-4

1900: Reggie Doherty Sidney Smith 6-8 6-3 6-1 6-2

1899: Reggie Doherty Arthur Gore 1-6 4-6 6-3 6-3 6-3

1898: Reggie Doherty Lawrence Doherty 6-3 6-3 2-6 5-7 6-1

1897: Reggie Doherty Harold Mahoney 6-4 6-4 6-3

1896: Harold Mahoney Wilfred Baddeley 6-2 6-8 5-7 8-6 6-3

1895: Wilfred Baddeley Wilberforce Eaves 4-6 2-6 8-6 6-2 6-3

1894: Joshua Pim Wilfred Baddeley 10-8 6-2 8-6

1893: Joshua Pim Wilfred Baddeley 3-6 6-1 6-3 6-2

1892: Wilfred Baddeley Joshua Pim 4-6 6-3 6-3 6-2

1891: Wilfred Baddeley Joshua Pim 6-4 1-6 7-5 6-0

1890: Willoughby Hamilton William Renshaw 6-8 6-2 3-6 6-1 6-1

1889: William Renshaw Ernest Renshaw 6-4 6-1 3-6 6-0

1888: Ernest Renshaw Herbert Lawford 6-3 7-5 6-0

1887: Herbert Lawford Ernest Renshaw 1-6 6-3 3-6 6-4 6-4

1886: William Renshaw Herbert Lawford 6-0 5-7 6-3 6-4

1885: William Renshaw Herbert Lawford 7-5 6-2 4-6 7-5

1884: William Renshaw Herbert Lawford 6-0 6-4 9-7

1883: William Renshaw Ernest Renshaw 2-6 6-3 6-3 4-6 6-3

1882: William Renshaw Ernest Renshaw 6-1 2-6 4-6 6-2 6-2

1881: William Renshaw John Hartley 6-0 6-1 6-1

1880: John Hartley Herbert Lawford 6-3 6-2 2-6 6-3

1879: John Hartley Vere St. Leger Goold 6-2 6-4 6-2

1878: Frank Hadow Spencer Gore 7-5 6-1 9-7

1877: Spencer Gore William Marshall 6-1 6-2 6-4

 

Finały Wimbledonu, Kobiety:

2013: Marion Bartoli Sabine Lisicki 6-1 6-4

2012: Serena Williams Agnieszka Radwańska 6-1 5-7 6-2

2011: Petra Kvitová Maria Szarapowa 6-3 6-4

2010: Serena Williams Wiera Zwonariewa 6-3 6-2

2009: Serena Williams Venus Williams 7-6 6-2(2)

2008: Venus Williams Serena Williams 7-5 6-4

2007: Venus Williams Marion Bartoli 6-4 6-1

2006: Amelie Mauresmo Justine Henin-Hardenne 2-6 6-3 6-4

2005: Venus Williams Lindsay Davenport 4-6 7-6(4) 9-7

2004: Maria Sharapova Serena Williams 6-1 6-4

2003: Serena Williams Venus Williams 4-6 6-4 6-2

2002: Serena Williams Venus Williams 7-6(4) 6-3

2001: Venus Williams Justine Henin-Hardenne 6-1 3-6 6-0

2000: Venus Williams Lindsay Davenport 6-3 7-6(3)

1999: Lindsay Davenport Steffi Graf 6-4 7-5

1998: Jana Novotna Nathalie Tauziat 6-4 7-6(2)

1997: Martina Hingis Jana Novotna 2-6 6-3 6-3

1996: Steffi Graf Arantxa Sanchez-Vicario 6-3 7-5

1995: Steffi Graf Arantxa Sanchez-Vicario 4-6 6-1 7-5

1994: Conchita Martinez Martina Navratilova 6-4 3-6 6-3

1993: Steffi Graf Jana Novotna 7-6 1-6 6-4

1992: Steffi Graf Monica Seles 6-2 6-1

1991: Steffi Graf Gabriela Sabatini 6-4 3-6 8-6

1990: Martina Navratilova Zina Garrison 6-4 6-1

1989: Steffi Graf Martina Navratilova 6-2 6-7 6-1

1988: Steffi Graf Martina Navratilova 5-7 6-2 6-1

1987: Martina Navratilova Steffi Graf 7-5 6-3

1986: Martina Navratilova Hana Mandlikova 7-6 6-3

1985: Martina Navratilova Chris Evert 4-6 6-3 6-2

1984: Martina Navratilova Chris Evert 7-6 6-2

1983: Martina Navratilova Andrea Jaeger 6-0 6-3

1982: Martina Navratilova Chris Evert 6-1 3-6 6-2

1981: Chris Evert Hana Mandlikova 6-2 6-2

1980: Evonne Goolagong-Cawley Chris Evert 6-1 7-6

1979: Martina Navratilova Chris Evert 6-4 6-4

1978: Martina Navratilova Chris Evert 2-6 6-4 7-5

1977: Virginia Wade Betty Stove 4-6 6-3 6-1

1976: Chris Evert Evonne Goolagong-Cawley 6-3 4-6 8-6

1975: Billie Jean King Evonne Goolagong-Cawley 6-0 6-1

1974: Chris Evert Olga Morozova 6-0 6-4

1973: Billie Jean King Chris Evert 6-0 7-5

1972: Billie Jean King Evonne Goolagong-Cawley 6-3 6-3

1971: Evonne Goolagong-Cawley Margaret Smith Court 6-4 6-1

1970: Margaret Smith Court Billie Jean King 14-12 11-9

1969: Ann Haydon-Jones Billie Jean King 3-6 6-3 6-2

1968: Billie Jean King Judy Dalton Tegart 9-7 7-5

1967: Billie Jean King Ann Haydon-Jones 6-3 6-4

1966: Billie Jean King Maria Bueno 6-3 3-6 6-1

1965: Margaret Smith Court Maria Bueno 6-4 7-5

1964: Maria Bueno Margaret Smith Court 6-4 7-9 6-3

1963: Margaret Smith Court Billie Jean King 6-3 6-4

1962: Karen Hantze Vera Sukova 6-4 6-4

1961: Angela Mortimer Christine Truman 4-6 6-4 7-5

1960: Maria Bueno Sandra Reynolds Price 8-6 6-0

1959: Maria Bueno Darlene Hard 6-4 6-3

1958: Althea Gibson Angela Mortimer 8-6 6-2

1957: Althea Gibson Darlene Hard 6-3 6-2

1956: Shirley Fry Angela Buxton 6-3 6-1

1955: Louise Brough Beverly Baker Fleitz 7-5 8-6

1954: Maureen Connolly Louise Brough 6-2 7-5

1953: Maureen Connolly Doris Hart 8-6 7-5

1952: Maureen Connolly Louise Brough 6-4 6-3

1951: Doris Hart Shirley Fry 6-1 6-0

1950: Louise Brough Margaret Osborne duPont 6-1 3-6 6-1

1949: Louise Brough Margaret Osborne duPont 10-8 1-6 10-8

1948: Louise Brough Doris Hart 6-3 8-6

1947: Margaret Osborne duPont Doris Hart 6-2 6-4

1946: Pauline Betz Louise Brough 6-2 6-4

1939: Alice Marble Kay Stammers 6-2 6-0

1938: Helen Wills Moody Helen Jacobs 6-4 6-0

1937: Dorothy Round Jadwiga Jedrzejowska 6-2 2-6 7-5

1936: Helen Jacobs Hilde Sperling 6-2 4-6 7-5

1935: Helen Wills Moody Helen Jacobs 6-3 3-6 7-5

1934: Dorothy Round Helen Jacobs 6-2 5-7 6-3

1933: Helen Wills Moody Dorothy Round 6-4 6-8 6-3

1932: Helen Wills Moody Helen Jacobs 6-3 6-1

1931: Cilly Aussem Hilde Sperling 6-2 7-5

1930: Helen Wills Moody Elizabeth Ryan 6-2 6-2

1929: Helen Wills Moody Helen Jacobs 6-1 6-2

1928: Helen Wills Moody Lili de Alvarez 6-2 6-3

1927: Helen Wills Moody Lili de Alvarez 6-2 6-4

1926: Kitty McKane Lili de Alvarez 6-2 4-6 6-3

1925: Suzanne Lenglen Joan Fry 6-2 6-0

1924: Kitty McKane Helen Wills Moody 4-6 6-4 6-4

1923: Suzanne Lenglen Kitty McKane 6-2 6-2

1922: Suzanne Lenglen Molla Bjurstedt Mallory 6-2 6-0

1921: Suzanne Lenglen Elizabeth Ryan 6-2 6-0

1920: Suzanne Lenglen Dorothea Lambert-Chambers 6-3 6-0

1919: Suzanne Lenglen Dorothea Lambert-Chambers 10-8 4-6 9-7

1914: Dorothea Lambert-Chambers Ethel Larcombe 7-5 6-4

1913: Dorothea Lambert-Chambers Winifred McNair 6-0 6-4

1912: Ethel Larcombe Charlotte Cooper 6-3 6-1

1911: Dorothea Lambert-Chambers Dora Boothby 6-0 6-0

1910: Dorothea Lambert-Chambers Dora Boothby 6-2 6-2

1909: Dora Boothby Agatha Morton 6-4 4-6 8-6

1908: Charlotte Cooper Agatha Morton 6-4 6-4

1907: May Sutton Dorothea Lambert-Chambers 6-1 6-4

1906: Dorothea Lambert-Chambers May Sutton 6-3 9-7

1905: May Sutton Dorothea Lambert-Chambers 6-3 6-4

1904: Dorothea Lambert-Chambers Charlotte Cooper 6-0 6-3

1903: Dorothea Lambert-Chambers Ethel Larcombe 4-6 6-4 6-2

1902: Muriel Robb Charlotte Cooper 7-5 6-1

1901: Charlotte Cooper Blanche Bingley 6-2 6-2

1900: Blanche Bingley Charlotte Cooper 4-6 6-4 6-4

1899: Blanche Bingley Charlotte Cooper 6-2 6-3

1898: Charlotte Cooper Louise Martin 6-4 6-4

1897: Blanche Bingley Charlotte Cooper 5-7 7-5 6-2

1896: Charlotte Cooper Alice Simpson Pickering 6-2 6-3

1895: Charlotte Cooper Helen Jackson 7-5 8-6

1894: Blanche Bingley Edith Austin 6-1 6-1

1893: Lottie Dod Blanche Bingley 6-8 6-1 6-4

1892: Lottie Dod Blanche Bingley 6-1 6-1

1891: Lottie Dod Blanche Bingley 6-2 6-1

1890: Helen Rice May Jacks 6-4 6-1

1889: Blanche Bingley Helen Rice 4-6 8-6 6-4

1888: Lottie Dod Blanche Bingley 6-3 6-3

1887: Lottie Dod Blanche Bingley 6-2 6-0

1886: Blanche Bingley Maud Watson 6-3 6-3

1885: Maud Watson Blanche Bingley 6-1 7-5

1884: Maud Watson Lillian Watson 6-8 6-3 6-3

 

 

 

 

Wykorzystujemy pliki cookies w celu prawidłowego działania, korzystania z narzędzi analitycznych i marketingowych oraz zapewniania funkcji społecznościowych. Szczegóły znajdziesz w Polityce prywatności. W przypadku braku zgody na wykorzystywanie plików cookies, należy dokonać zmiany ustawień dotyczących zapisu plików cookies. Czy zgadzasz się na wykorzystywanie plików cookies? Tak, zgadzam się