Wielkości główki rakiety:

Wielkość główki rakiety wpływa na: przyspieszenie piłki, kontrolę i komfort gry.

Rakiety typu oversize (powyżej 660 cm2) są minimalnie bardziej wrażliwe na opory powietrza, ale mają duży sweet spot (optymalne miejsce na naciągu do trafienia piłki) i oferują wysoki komfort nadając piłce więcej energii.

Rakiety z główkami mniejszymi (typ mid i midplus 580-660cm2) zwiększają precyzję i ”czucie” piłki.

Zależnie od rozmiaru i kształtu główki rakiety zmienia się wielkość sweet point, czyli powierzchnia na naciągu rakiety, z której odbita jest z maksymalną siłą (tzw. czyste uderzenie).

Wybór określonej wielkości zależy więc od preferencji gracza.

Rakiety tenisowe produkowane są w trzech głównych kategoriach wielkości:

• Standard-size (wielkość standardowa) dziś uważana za tzw. starą szkołę (old school) i praktycznie nie używana. Wielkość od 80 do 85 cali kwadratowych
• Mid-size (wielkość średnia) od 86 do 100 cali, choć najczęściej używany jest zakres od 95 do 100 cali. Najpopularniejszy zakres wyczynowy.
• Over-size (wielkość ponadwymiarowa) od 101 do 139 cali. Rakiety o tych wymiarach polecane są głównie dla początkujących graczy ze względu na „łatwość obsługi”.

Długość rakiety:

Standardowa rakieta dla dorosłych ma długość 27 lub 27,5 cala.

Dłuższe rakiety zapewniają większy zasięg oraz odrobinę więcej mocy, krótsze dają za to większą dynamikę.

Rakiety poniżej 27 cali są to rakiety dla dzieci:

• 19 cali – przeznaczone dla dzieci w wieku 2 – 4 lat o wzroście 87 – 99 cm,
• 21 cali – przeznaczone dla dzieci w wieku 4 – 6 lat o wzroście 100 – 110 cm (poziom niebieski wg klasyfikacji Tenis10, piłki gąbkowe),
• 23 cale – przeznaczone dla dzieci w wieku 6 – 8 lat o wzroście 111 – 122 cm (poziom czerwony wg klasyfikacji Tenis10, piłki czerwone Red Stage 3),
• 25 cali – przeznaczone dla dzieci wieku 8 – 10 lat o wzroście 123 – 138 cm (poziom pomarańczowy wg klasyfikacji Tenis10, piłki pomarańczowe Orange Stage 2),
• 26 cali – przeznaczone dla dzieci w wieku 9 – 12 lat o wzroście ponad 139 cm (poziom zielony wg klasyfikacji Tenis10, piłki zielone Green Stage 1).

Waga rakiety:

Cięższe rakiety dają większą moc uderzenia, większą stabilność oraz mniejsze przenoszenie wstrząsów na przedramię. Wybierane są raczej przez graczy bardziej zaawansowanych.

Lżejsze rakiety są bardziej „manewrowalne”, dają graczom możliwość szybszego operowania nimi oraz „czucia” piłki. Wadą jest mniejsza kontrola i stabilność zwłaszcza przy niecentrycznych trafieniach.  Lekkie rakiety wybierane są raczej przez graczy początkujących i średniozaawansowanych.

Generalnie wyróżniamy:

• Rakiety lekkie – poniżej 270g,
• Rakiety średnie – od 275g do 300g,
• Rakiety ciężkie – powyżej 300g.

Rączka:

Wielkość rączki to nic innego jak obwód rękojeści rakiety.

Są dwie metody oznaczające wielkość rączki:

• Amerykańska, która określa obwód rączki cyframi od 0 do 5,
• Angielska określająca obwód w calach od 4 do 4 i 5/8 cala.

Na rakietach tenisowych dla dorosłych podana jest wielkość określająca obwód rączki  od 0 do 5 (obok litery L lub G) i obwód rączki mierzony w calach od 4 do 4 5/8:

• L (G) 0 – 4 cale,
• L (G) 1 – 4 (1/8 cala),
• L (G)  2 – 4 (1/4 cala),
• L (G) 3 – 4 (3/8 cala),
• L (G) 4 – 4 (1/2 cala,
• L (G) 5 – 4 (5/8 cala).

Ogólne przeznaczenie rączek:

• Rączki 0 i 1 są przeznaczone dla osób o bardzo małej dłoni – głownie dla dzieci,
• Rączka 2 jest przeznaczona dla osób o małej dłoni – głównie dla osób drobnych, młodzieży i kobiet,
• Rączka 3 jest przeznaczona dla osób o średniej dłoni – głównie dla mężczyzn,
• Rączka 4 jest przeznaczona dla osób o bardzo dużych dłoniach (długich palcach).

Materiały:

Rakiety tenisowe mogą być wykonane z tworzyw sztucznych lub naturalnych:

• Grafit – popularny od lat 70-tych XX wieku. Pozwala na dobre czucie piłki. Często łączony z włóknem szklanym i węglowym.
• Bor i kevlar – podobne do grafitu, lecz lżejsze. Wadą tej mieszanki jest przenoszona wibracja przez kevlar do ręki i ramienia gracza.
• Aluminium – materiał używany w niezbyt drogich rakietach. Oferuje mniej siły i czucia od innych materiałów.
• Tytan – bardzo drogie rakiety i przeznaczone do profesjonalnego grania.
• Drewno i łączenia z innymi materiałami – rakiety nieużywane od lat 80-tych XX wieku.

Sztywność rakiety:

Sztywność rakiety to stopień odkształcania się ramy w momencie uderzenia piłki.

Podział rakiet na 3 grupy w zależności od ich elastyczności:

• Miękkie ramy do 59 (delikatniejsze drgania na przedramię, mniejsza moc, dobra kontrola).
• Średnie ramy od 60 do 69 (połączenie komfortu, dynamiki i kontroli).
• Sztywne ramy powyżej 70 (większa moc, mniejszy komfort).

Grubość ramy:

Rakiety wyposażone w ”cienką” ramę (poniżej 22mm):

• zapewniają bardzo dobrą kontrolę,
• chętnie wybierane są przez graczy zaawansowanych i turniejowych,
• przeważnie ich waga przekracza 280 g, a powierzchnia główki nie przekracza 645 cm2.

Rakiety o ”średniej” grubości ramy (22 – 25 mm):

• wybierane są przez najszerszą grupę tenisistów ze względu na swoją uniwersalność,
• łączą główne właściwości i sprawdzą się podczas uderzeń w dowolnym punkcie kortu.

Rakiety wyposażone w „grubą” ramę (powyżej 25mm):

• są nieco sztywniejsze,
• zapewniają piłce dużą energię początkową i mniej tzw. czucia piłki,
• polecane są głównie osobom starszym, o krótkim zamachu lub grającym sporadycznie,
• zawsze wyposażone są w duże główki.

Ze względu na poszukiwanie przez producentów  nowych rozwiązań konstrukcyjnych umożliwiających połączenie najważniejszych parametrów, jak: kontrola, siła, aerodynamika, manewrowość i komfort, znaczna część oferowanych obecnie rakiet posiada zmienną grubość ramy.

Wyważenie:

Balans ściśle jest związany z wagą rakiety. Im lżejsza rakieta, tym bardziej wyważona na główkę. Natomiast ciężkie rakiety swój punkt równowagi mają bliżej uchwytu.

Rakiety, które mają środek ciężkości bliżej główki oferują większą moc. Aby zwiększyć ich operatywność producenci obniżają masę całej rakiety.

Balans skierowany na rączkę umożliwia większą kontrolę. Takie rakiety są często wybierane przez osoby preferujące grę „serve and volley”, ponieważ potrzebują rakiety zwrotnej i stabilnej. Najbardziej odpowiedni wybór dla tenisistów uniwersalnych i kompletnych, lubiących kontrolowaną wymianę z głębi kortu, to rakiety równo wyważone.

Gracze zawodowi przeważnie doważają swoje rakiety na całej długości lub lekko na główkę, aby zrekompensować fabryczne wyważenie na rączkę.

Założenie naciągu (waga każdego naciągu wynosi ok. 15 – 20g) znacząco zmienia balans rakiety.

Wyważenie rakiety tenisowej ma podstawowe znaczenie przy jej użytkowaniu. Jest drugim co do ważności elementem każdej rakiety i cechuje jej przydatność do zadań na korcie.

Wyważenie (ang. Balance) dzielimy na następujące kategorie:

• Head light (HL) – wyważenie rakiety na rączkę,
• Even (E*) – wyważenie rakiety neutralne,
• Head Heavy (HH) – wyważenie rakiety na główkę.

*Za balans neutralny uznaje się dla rakiety standardowej (27 cali) punkt równowagi w odległości 13,5 cala od podstawy rączki.
Punkt równowagi znajdujemy kładąc rakietę płasko i poziomo na np. wyciągniętym palcu wskazującym. Przesuwamy ją w prawo lub lewo w poziomie aż rakieta przestanie się przechylać na którąś ze stron (rączka lub główka)

Zaleca się:

• Dla graczy początkujących wyważenie E (dla kobiet) lub HH (max 2 pkt.),
• Dla gry serwis – wolej zdecydowanie wyważenie HL,
• Dla gry z głębi kortu wyważenie HH lub E ze wskazaniem na HH.

Swingweight rakiety:

Odczucie wagi rakiety podczas całego cyklu uderzeniowego (odprowadzenie rakiety, uderzenie, wykończenie uderzenia).

Wyróżniamy trzy indeksy:

• Wysoki – zalecany jest dla dobrze zbudowanych, silnych zawodników,
• Średni,
• Niski – zalecany jest dla zawodników o słabszej budowie ciała.

Stosunek strun:

Gęstość (ilość strun) naciągu ma wpływ na ogólną wydajność rakiety (dymamika i czucie), a także na styl (uderzenia rotacyjne bądź płaskie).

Mniejsza ilość strun pozwala na szybkie zagrania przy użyciu niewielkiej siły i umożliwia nadawanie piłce większych rotacji, ponieważ naciąg bardziej „wgryza” się w piłkę oraz zwiększa siłę odbicia porównując z podobną rakietą z tym samym napięciem strun. Wadą mniejszej ilości strun jest przesuwanie i o wiele szybsze przecieranie się naciągu. Aby poprawić trwałość zaleca się stosowanie grubszych naciągów.

Gęsty układ strun powoduje, że naciąg nie odkształca się tak bardzo w momencie uderzenia, w wyniku czego przekazuje piłce mniej energii. Gracze, którzy poszukają większej kontroli przeważnie wybiorą rakietę z większą ilością strun. Więcej strun oznacza również większą trwałość naciągu.