Korty Wimbledońskie

Turniej wimbledoński od początku swej historii rozgrywany jest na kortach klubu „The All England Lawn Tennis and Croquet Club”.

Rozgrywany jest na 19 kortach. Nawierzchnię stanowi trawa – życica, skoszona na wysokość 8 milimetrów. Nie jest to przypadkowy wybór. Piłka po odbiciu od takiej nawierzchni dostaje przyspieszenia, co faworyzuje styl gry serwis-wolej. Nad stanem nawierzchni czuwa czternastu doświadczonych pracowników w ciągu roku, a podczas Wimbledonu zatrudnianych jest kolejnych dwunastu. Istnieje nawet szczegółowa broszura określająca dokładnie, w jaki sposób korty mają być przygotowywane i konserwowane.

Wimbledon jest w tej chwili jedynym turniejem wielkoszlemowym, rozgrywanym na trawie. Na nawierzchni trawiastej nie jest możliwe ślizganie się po korcie, o czym często zapominają zawodnicy wychowani na kortach ziemnych. Obecnie korty trawiaste z racji wysokich kosztów konserwacji prawie wyginęły i najlepsi tenisiści rywalizują na nich przez zaledwie pięć tygodni w ciągu roku.  Każdego roku zużywa się około jednej tony nasion tej rośliny, a w zależności od pogody, w ciągu dwóch tygodni trwania turnieju do podlewania kortów zużywa się do 14 tysięcy litrów wody. Linie nie są malowane farbą, tylko specjalną mieszanką (zawierającą między innymi biały ceglany miał pochodzący z Chin), której zużywa się około 2 ton rocznie.

Kort centralny powstał na Wimbledonie w 1922 roku. Jego pojemność to prawie 14 tysięcy miejsc. Kort centralny jest miejscem rozgrywania wszystkich półfinałów oraz finałów. We wcześniejszych fazach odbywa się na nim wiele pojedynków z udziałem najwyżej rozstawionych zawodników. Na centralnym korcie rozgrywane są wszystkie mecze singla począwszy od półfinałów oraz finały debla, a także finał miksta. We wcześniejszych rundach na tym korcie grają zazwyczaj najwyżej rozstawieni tenisiści i tenisistki.

Drugim pod względem ważności kortem jest kort nr 1. W obecnej formie istnieje on od 1997 roku, kiedy to zastąpił swego zbyt małego poprzednika. Pojemność nowego kortu, to około 11 000.

Kort nr 2, o pojemności 3000 miejsc jest nazywany „cmentarzem mistrzów” (Graveyard of Champions). Nazwa ta wzięła się z tego, że wielu faworytów (m.in. John McEnroe, Pete Sampras czy siostry Williams) odpadało tu niespodziewanie we wczesnych fazach turnieju.

Ze względu na częste opady deszczu podczas turnieju, zbudowano nad nim zasuwany dach, który został ukończony w 2009 roku.

Autor Adrianna Sowińska