Legendy tenisa #7 Boris Becker

Boris Becker urodził się 22.11.1967 w Leimen, w Niemczech. Od wczesnych lat dziecięcych trenował tenis. 

 W 1982 roku został mistrzem RFN juniorów. W 1984 czuł się na siłach, by zmierzyć się z seniorami. Jego menadżerem został Ion Tiriac- znany tenisista rumuński z lat 60-tych. W tym samym roku podpisał swój pierwszy kontrakt reklamowy z Adidasem. Pierwszy wygrany turniej w seniorskiej karierze zanotował w deblu w parze z Wojciechem Fibiakiem 14 maja w Monachium. Doszedł też od razu do ćwierćfinału Australian Open, czym zadziwił publikę. Młody Boris trenował bardzo dużo, bardzo ciężko i intensywnie, dzięki czemu imponował przygotowaniem. 1985 zaczął od wygranej w turnieju Masters juniorów, po czym definitywnie przeniósł się do najwyższej kategorii wiekowej. Wygrał swój pierwszy turniej w Queen’s Clubie. 7 lipca doszło do jednej z największych sensacji w historii tenisa: niespełna 18-letni Niemiec, nierozstawiony w losowaniu wygrywa Wimbledon! Młodzian w całym turnieju prezentował bezkompromisowy, atletyczny tenis ze świetnym serwisem i równie dobrym forhendem, dzięki czemu w finale pokonał Kevina Currena. Momentalnie stał się supergwiazdą w RFN, gazety rozpisywały się o nim tygodniami nazywając go największym talentem tenisa w historii. Poza tymi zwycięstwami, wygrał też turniej Masters Series w Cincinati i sezon skończył na szóstym miejscu w rankingu ATP. W 1986 był już znanym zawodnikiem w świecie tenisowym i nie tylko; podpisał lukratywne kontrakty reklamowe z Coca-Colą, Pumą, Deutche Bankiem, itd. Szybko został dzięki temu milionerem. Obronił tytuł w Londynie po wygranej w finale z Ivanem Lendlem. Wygrał jeszcze kilka turniejów rangi ATP 1000. Sezon zakończył na 2 pozycji. W 1988 roku Boris obronił tytuł w Indian Wells, wygrał 5 turniejów ATP 1000, turniej Masters i doszedł do finału Wimbledonu. Największy sukces odniósł jednak z reprezentacją prowadząc ją do zwycięstwa w Pucharze Davisa (w finale pokonali Szwecję Edberga i Wilandera). Po raz kolejny skończył sezon na drugim miejscu podium. Kolejny rok, to kolejny Wimbledon (rewanż na Edbergu). Pierwszy raz wygrał również US Open, pokonując w finale Lendla. Doszedł również do półfinału Rolanda Garrosa, lecz tam musiał uznać wyższość Szweda (w finale Mastersa również wygrał Edberg). W 1991 roku wygrał pierwszy raz Australian Open, lecz nic wielkiego poza tym nie ugrał. W kolejnym roku po raz pierwszy od czterech lat nie zakwalifikował się do finału Wimbledonu (odpadł w ćwierćfinale z Agassim). Rok później pierwszy raz wypadł z czołowej dziesiątki rankingu ATP. W 1994 roku wrócił na 3 miejsce rankingu po wygraniu kilku turniejów i osiągnięciu półfinału Wimbledonu. Ostatnim dobrym rokiem w karierze Niemca był rok 1996, w którym wygrał po raz drugi Australian Open, przegrał w finale Mastersa z Samprasem, a sezon skończył na 6 miejscu w rankingu. W kolejnych latach osuwał się w zestawieniu najlepszych tenisistów globu, by skończyć  karierę w drugiej setce rankingu. Ostatni mecz rozegrał na wimbledońskiej trawie 30 czerwca 1999 roku, przegrywając w 1/8 z Patrickiem Rafterem.

Boris Becker był zawsze pewny swych umiejętności, przekonany o swojej wyższości. Często popadał w konflikty w trenerami, organizatorami turniejów, czy federacją niemiecką. Z powodu swojej ambicji, nie potrafił pogodzić się z faktem uznania Michaela Sticha równemu sobie w reprezentacji.

Becker imponował swoim wolejem. Zyskał przydomek Bum-Bum, co świetnie oddawało jego siłę, z jaką puszczał kolejne torpedy na stronę przeciwnika. Nigdy nie odpuszczał żadnej piłki, jego efektowne pady pod siatką przeszły do historii dyscypliny.

Niemiec po zakończeniu kariery nie zniknął z okładek bulwarowych czasopism. Prasa kolorowa rozpisywała się o kolejnych skandalach z udziałem Borisa. W swojej autobiografii przyznał, że żona go zbiła po tym, jak dowiedziała się, że zrobił dziecko rosyjskiej modelce. Rozwód też był szeroko komentowany przez media. Został również profesjonalnym pokerzystą, często grywa gdy jest w swoim domu w Monte Carlo, czasem jeździ po świecie na większe turnieje. Becker na początku 2014 roku został również trenerem Novaka Djokovicia. Tę funkcję piastuje do teraz.

Boris Becker wygrał łącznie 49 turniejów singlowych i 15 deblowych. Dwukrotnie triumfował w Pucharze Davisa. Zdobył złoty medal olimpijski w deblu w parze z Michaelem Stichem. Dwukrotnie również zdobył Puchar Hopmana (ze Steffi Graf w 1992 i Anke Huber w 1995). Największą chyba jego zasługą jest jednak rozpropagowanie tenisa w Niemczech. Wraz ze Steffi Graf przyczynił się do większego zainteresowania tenisem przez młodzież niemiecką.