Program Zielony (Green Stage 1):

Poziom:

• Poziom 1 – Zielony (Green Stage 1).

Wiek:

• 9 – 10 lat.

Piłka:

• 25% wolniejsza od standardowej piłki żółtej.

Wielkość Piłek:

• 6.00-6.86 cm.

Wielkość Rakiet:

• 25-26” (63-66cm).

Wielkość Kortów:

• 78ft (23.77)  x  27ft (8.23m) – pełnowymiarowy kort tenisowy.

Wysokość Siatki (na środku):

• 36″ (0,914m) – standardowa wysokość siatki.

System Współzawodnictwa:

• 1 x krótki set do 4 gemów,
• Best-of-3 krótkie sety do 4 gemów,
• 3 set jako Tiebreak do 10 punktów.

Opis Poziomu:

• Piłki są szybsze od piłek pomarańczowych.
• Piłki są wciąż wolniejsze i niżej odbijające się od piłek żółtych.
• Doświadczenie zawodnicy mają zdolność do rozwijania umiejętności technicznych i wprowadzania rozwiązań taktycznych.
• Mecze są trochę dłuższe od meczy na poziomie pomarańczowy.

Program – cechy charakterystyczne:

• Gra na korcie „dla dorosłych” stanowi nobilitację, ale także (ze względu na ograniczone możliwości fizyczne) – wyzwanie. Stąd, w porównaniu do gry na korcie 18-metrowym, może nastąpić nawet pozorny regres. Absolutnie niezbędne jest więc stosowanie „zielonych” piłek: nieco lżejszych i niżej odbijających się w porównaniu do zwykłych.
• Konieczne jest kontynuowanie pracy nad rozwojem sprawności ogólnej i podstawowych umiejętności technicznych; utrwalanie prawidłowej techniki podstawowej, praca nad bardziej zaawansowanymi uderzeniami oraz wszechstronnym stylem gry. Jest to poziom, w którym kształtowanie docelowej („ostatecznej”) techniki uderzeń powinno być bardzo zaawansowane.

Umiejętności taktyczne:

Stosowanie wszystkich podstawowych rozwiązań taktycznych w pieciu sytuacjach meczowych (serwis, return, atak z dojściem do siatki, obrona przed takim atakiem, wymiana z głębi kortu).

Dalsze kształtowanie tzw. wszechstronnego stylu gry, ale już na normalnym korcie.

Gra pojedyncza:

• trenowanie typowych sytuacji meczowych (kombinacji uderzeń);
• gra konsekwentna, posiadanie ZAWSZE planu gry (jak rozegrać następną akcję);
• wykorzystanie celnych pierwszych uderzeń (serwisu bądź returnu);
• wykorzystanie swoich mocnych stron (np. forhend), atakowanie słabych stron przeciwnika;
• umiejętność „gonienia” przeciwnika;
• doskonalenie umiejętności reagowania na krótsze piłki, wchodzenie w kort przy każdej okazji;
• doskonalenie umiejętności rozpoznawania różnicy pomiędzy atakiem a obroną;
• doskonałe krycie kortu;
• stosowanie uderzeń defensywnych, w tym loba;
• stosowanie uderzeń kątowych (niekoniecznie perfekcyjnie);
• różnicowanie serwisu oraz returnów (np. zagrywanie po krosie albo wzdłuż linii);
• sekwencje uderzeń: proste rozwiązania w typowych sytuacjach, np. kombinacja serwisu i returnu i następnie dojście do siatki.

Gra podwójna:

• szybkie przemieszczenie się do siatki, kiedy tylko to możliwe, także po słabszym serwisie;
• opanowanie taktyki indywidualnej (ról poszczególnych graczy).

Umiejętności techniczne:

• Kształtowanie ostatecznej, indywidualnej techniki, przyszłych „pełnych” uderzeń, doskonalenie rytmu oraz timingu. Generalnie uderzenia są „dłuższe” (obszerniejsze).
• Podstawowe uderzenia powinny być płynne i grane w dużym tempie z większą siłą niż na poziomie pomarańczowym.
• Zapoznanie się z uderzeniami specjalnymi (rotacje, lob, skrót, drajw-wolej).
• Trafianie w najwyższym punkcie lub na wznoszącą.
• Kontrola prędkości piłki, doskonalenie celności uderzeń.
• Doprowadzenie do perfekcji własnych sposobów trzymania rakiety do wszystkich uderzeń.
• Coraz większe wykorzystanie siły reakcji podłoża („wyjście z nóg”).
• Doskonalenie umiejętności przyspieszania i zwalniania gry.
• Reagowanie, postrzeganie, przewidywanie nadchodzącej piłki.
• Zachowanie równowagi ciała (głowa prosto, nieruchomo) w połączeniu z ustawieniem się do piłki (pozycja gotowości i pozycja przy kontakcie z piłką – w najwyższym punkcie).
• Opanowanie umiejętności poruszania się po korcie (praca nóg) różnymi technikami i w różnych kierunkach, w tym: startu, zatrzymania się, zmiany kierunku biegu. Bieganie do przodu (trudniejsze do nauczenia) i na boki. Ustawienie nóg (otwarte – zamknięte) w zależności od sytuacji.
• Dobre przygotowanie się do uderzeń (także po serwisie) – nacisk na jakość, rozstawienie stóp, duży ostatni krok, przeniesienie masy ciała do przodu.
• Zdolność do odzyskania odpowiedniej pozycji na linii końcowej przy dobrym powrocie.
• Gotowość do następnego uderzenia.

Charakterystyczne cechy treningu techniczno – taktycznego:

• Dalszy rozwój elastycznego rdzenia wszystkich uderzeń (nie jest to łatwe na pełnym korcie).
• Podejście taktyczne i zorientowane na grę powinno być kontynuowane pomimo często stosowanego podejścia zorientowanego na ruch i trening rytmu.
• Dążenie do coraz doskonalszego wykonania wszystkich uderzeń poprzez dużą liczbę powtórzeń (serie 50-80 powtórzeń po 4-8 piłek z przerwami); początkowo w łatwych sytuacjach, później w kombinacjach uderzeń.
• Uderzenie powinno być wykonywane z indywidualnie optymalną (nie maksymalną) szybkością.
• Kiedy technika staje się coraz lepsza, więcej uwagi powinno się poświęcać precyzji uderzeń (używanie celów, podobnie jak na korcie pomarańczowym).
• Stosowanie wszystkich podstawowych form treningu: doskonalenie techniki – ruchu; celności uderzeń; techniki w typowych sytuacjach meczowych; taktyki (podejmowania decyzji).
• Możliwe jest stosowanie bardziej indywidualnego podejścia do zawodnika, zróżnicowania obciążenia i planów, częstsze treningi indywidualne (inne metody powinny być stosowane wobec dzieci bardziej utalentowanych, a inne wobec rozwijających się wolniej).

Planowanie:

9/10 lat: lekcje do ok.1,5 godz.; łącznie ok. 9 godz. różnych form aktywności np.:

• 3,5 godz. różnych sportów;
• 2,5 godz. tenisa (ćw. taktyczno-techniczne);
• 2 godz. koordynacji;
• 1 godz. szybkości.

10/11 lat: lekcje nie dłuższe niż 2 godz. Łącznie ok. 11 godz. różnych form aktywności np.:

• 4,5 godz. różnych sportów;
• 2,5 godz. tenisa;
• 2 godz. koordynacji;
• 1,5 godz. szybkości;
• 0,5 godz. gibkości.